به گزارش روابط عمومی انجمن صنفی گوهرسنگ ایران دکتر مسعود کیانی رییس این انجمن با مجله نظام مهندسی معدن درباره صنعت گوهرسنگ و چالش های آن به گفتوگو پرداختند که در ادامه آن را می خوانیم.
صنعت گـوهرسنـگ
درباره گوهرسنگ باید گفت کشور ما تاریخچه ۱۱ هزار ساله معدن کاری و حدود۵۰۰۰ سال سابقه گوهر تراشی را پشت سر گذاشته است در شهر سوخته و تپه سیلک کاشان فیروزههایی پیدا شده که حتی بعضی از آن ها به عنوان چشم مصنوعی به کار رفته یا زیور و جواهرات انسان آن عصر و دوره بوده است. اوج هنر جواهرسازی در ایران مربوط به دوران زندیه صفویه و قاجار است و میدانیم نادرشاه افشار در حمله به هندوستان یکی از بزرگترین گنجینه های جواهرات را به ایران می آورد که الماس کوه نور و دریای نور جزو این گنجینه بودند.
جایگاه گوهر سنگ در داخل ایران
با توجه به مشکالت مالی که در کشور ما پیش آمده است و حلقه تنگ تحریم ها در زمینه مراودات خارجی چندان موفق نیستیم موضوع جواهرات و سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی یک شبه پول به شمار می آورد و قوانین تحریمی هم بر آنها حاکم است و آنها معاف از تحریم نیستند. علاوه بر محدودیتهای تحریمی با مشکالت مربوط به FATF و مبادلات بانکی روبه رو هستیم هنوز نتوانسته ایم آنها را حل کنیم و قوانین صادراتی و وارداتی داخل کشور هم مزید بر علت شده است در واقع باید گفت تقاضای داخلی و خـارجی به ویژه دربـاره فیروزه و احجار کریمه که با فرهنگ و مذهب ما عجین شده است وجوددارد، تنوع کالایی هم دچار مشکل است به این دلیل نمیتوانیم نیاز بازار را پوشش دهیم در بازار خارجی فیروزه و عقیقهای ایران مشتریانی دارد اما به شرط اینکه به شیوه خـاصی تراش داده و با مواد منـاسب و به صورت حـرفهای پـولیش شود. از سوی دیگر هزینه بالای تـولید در کشور ارزش افزوده تولیدات ما را کاهش و این یکی دیگر از دلالی است که بازار داخلی و خارجی گوهرسنگ ها را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
چشـم انداز اصـولي اين حـوزه
مهمترین نیاز این صنعت، بازنگری و تغییر قوانین تجاری مربوط، تسهیل واردات، صـادرات و بـازرگـانی داخلـی است. علاوه بر این، رفع موانـع و پیچیدگی های صدور مجـوز کسب وکار از ضروریـات ایـن صنعت به شمار میرود. به عبارت دیگر، صنعت گـوهـرسنگ چندین و چند متـولـی دارد. از وزارت میـراث فرهنگـی، گردشگـری و صنایع دستی گرفته تا وزارت صنعت، معدن و تجارت، بخش مشاغل خانگی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان آموزش فنی وحرفه ای، بنابراین مجوز کار در این حوزه به سختی صادر میشود و متقاضی با چالش هایی از قبیل اثبات سابقه کار، رعایت ضوابط مشخصی برای نوع ساختمان، فضا، تجهیزات و مانند آن درگیر است، علاوه بر این، اتحادیه های متعددی هم وجوددارد که در سطح کشور پراکنده اند و اخذ جوار کسب از آنها با چالش های زیادی رو به رو است، چون برخی از این اتحادیه خود واردکننده و فروشنده گوهرسنگ هستند و علاقه ای به رونق صنعت گوهرتراشی در کشور ندارند. صنعت گوهرسنگ یکی از حوزه های اشتغال آفرین و تولید ثروت است و جا دارد با توجه ویژه به این بخش، زمینه رونق و رشد و توسعه آن را فراهم کرد.
میـزان صـادرات گوهرسنگ
از آنجـایی که ما بـه بـازارهـای خارجـی و جهانی، متصل نیستیم از نظر صـادرات و فروش جهانـی تـولیدات با مشکلات زیادی روبه رو هستیم.
در زمینه واردات و صادرات گوهرسنگ، هنوز هیچ گشایشی صورت نگرفته است، چون هیچ آیین نامه ای در این زمینه وجود ندارد و اگر چیزی باشد، فراتر از گله گذاری میان وزارتخانه ها و سازمان ها نیست یعنی هنوز این کشمکش وجود دارد که چرا شما این کار را از ما گرفتید و تحویل دیگری دادید و این باعث شده که موضوع واردات و صادرات ورود سنگ های راف و طلا و نقره و فلزات قیمتی که بتوان آن ها را برای جواهرسازی با سنگ ها تلفیق کرد، هنوز حل نشده است و همچنان درگیر کالای گروه ۴ هستیم. درباره صادرات هم ممنوعیت خام فروشی جلوی کار را گرفته است، به عنوان مثال، کانی های کلکسیونی باید به صورت خام فروشی به فروش برود و هیچگونه فرآوری نباید روی این سنگ های کلکسیونی انجام شود پس باید اجازه صادرات آن ها وجود داشته باشد و اشتباه است اگر آن ها را ماده خام بنامیم، چرا که مصرف دیگری جز کلکسیونی بودن ندارند. در زمینه سنگ های فرآوری شده هم وضوع آزمایشگاه های گوهرشناسی مرجع و خروجی کشور مطرح است و باید در گمرک یا در خارج از آن ارزیابی وجودداشته باشد که بتواند نرخ و استاندارد کالا را مشخص کند و تعرفه خروجی آن مشخص شود.
شنیدم که به تازگی فیروزه را کیلویی ۷۰ دلار قیمت گذاری میکنند که به این ترتیب ارزش و اعتبار فیروزه ما به شدت نزول پیدا میکند و متاسفانه باید گفت ارزیابی که این قیمت گذاری را انجام میدهد یا ذینفع یا درصدد کارشکنی در این زمینه است. در سایت ترید مپ (TRADE MAP) ،که موضوع صادرات و واردات کشور را، چه از نظر ورودی و چه خـروجی کنترل میکند، ما در رتـبه ۱۰۵ هستیم. طبق آمـار این سایت، ما سالانه ۳۶ هزار دلار صادرات داشتیم کـه عدد بسیـار ناچیز و فاجعه باری است، در حالی کـه تولید کشـور در این زمینه خوب است و ظرفیت صادراتـی قـابل توجهی به ویژه برای کشورهای اسلامی داریم.
مشکل صادرات علاوه بر ضعف قـوانین که به آن اشاره شد، به تنوع نداشتن کالاها و تولیدات ما هم برمیگردد. کالاها ی ما از نظر تنوع سنگ، حرف چندانی برای گفتن ندارند، چون بیشتر روی عقیق و فیروزه کار کرده ایم و بیشترین میزان فروش مربوط به آنها بوده است.
درآمدزایی، مشکلات و ارزیابی صنعت گوهرسنگ
کشور ما تمام تمام زنجیره ارزش افزوده صنعت گوهرسنگ، از پی جویی اکتشاف گرفته تا بازار فروش را دارد، اما قوت و قدرت چندانی در این حوزه نداریم. این ضعف هم بنا به دلایلی پدید آمده است که یکی از آن ها به روز نبودن تجهیزات و دستگاه های داخل کشور است، البته دوستان ما در این زمینه تلاش های قابل توجهی انجام داده اند، دستگاه های خارجی را با شیوه مهندسی معکوس بازسازی و در زمینه ابداع و اختراع اقداماتی انجام داده و با کمک همین افراد بخشی از این صنعت را که مغفول مانده بود، احیا کرده ایم، اما در این زمینه هنوز نیازمند پیشرفت های زیادی هستیم . یکی دیگر از معضلات ما در این حوزه، نقص قوانین تولیدی و تجارتی در این زمینه است. از معضلات کشور در این زمینه بی توجهی به کسب و کار در حوزه گوهرسنگ است. گوهرتراشی دستگاه خاص و پیچیده ای نمیخواهد و با ابزار ساده، میز و مقداری سنگ میتوان کار را پیش برد و محصولات را فرآوری کرد، اما چالش بزرگی در این زمینه وجود دارد و مجوز کسب و کار برای این حوزه به سختی صادر می شود.
به عنوان مثال اگر کسی میخواهد جواز کسبی از اتحادیه های طلا و جواهر کشور بگیرد بـا مسائلی از قبیل سـابقه کـار، نوع ساختمان، فضا، تجهیزات و امثال آن روبرو است. علاوه بـر این، چندین ارگـان دولتی،صنایع دستی، وزارت صمت، بخش مشاغل خانگی وزارت کـار، سازمان آموزش فنی و حرفه ای و بخش ها و زیر مجموعه های گوناگون آن ها متولی صنعت گوهرسنگ هستند که بخشی در آموزش، تولید و تجارت و حوزه مجوز احداث کارگاه ها هستند.
چالش بزرگ دیگر ما این است که اتحادیه های طلا و جواهر هم که در کشور ما پراکنده اند، به صورت تخصصی در این زمینه ورود نکرده اند، چون بخش هایی از اتحادیه خودشان وارد کنندگان و فروشندگان گوهرسنگها هستند و علاقه ای به رونق صنعت تراش در کشور ندارند و این واقعیتی است که نمی توان از آن فرار کرد.
معضل دیگری که در این زمینه داریم، قوانین وارداتی و صادراتی است قوانین اجازه واردات سنگ راف یا خام را نمیدهند و این صنعت را جزو کالاهای گروه ۴ یا لوکس قرار داده که ارزبر است در حالی که میتوان در این صنعت اشتغال ایجاد کرد و با صدور تولیدات آن ارزآوری داشت. محصولات این صنعت، مثل ماشین یا صنایع لوکس دیگر نیست که قادر به تولید آن در داخل کشور
نباشیم و بخواهیم محصول نهایی را از خارج وارد کنیم ما میتوانیم سنگ راف را از خارج وارد و با انجام عملیات فرآوری آن را به دنیا عرضه کنیم.
همان کاری که در تایلند، سوئیس، بلژیک، هنگ کنگ، چین یا دیگر کشورهای غربی انجام میشود، به عنوان مثال بخش اعظمی از گردش مالی کشور سوئیس از راه صادرات تأمین می شود و یکی از بخش های پررونق صادراتی این کشور صادرات سنگ های قیمتی
است.
خود این کشور سنگ و معدن خاصی ندارد و به این ترتیب الماس و سنگ های رنگی را از سایر کشورها وارد می کند و آن ها را در کشور فرآوری و صادر میکند و این کشورها میتوانند الگوی فعالیت ما باشند.
هرچند این کشور برای رسیدن به این نقطه سال هاست که برای برندسازی تولیدات خود سرمایه گذاری کرده و به این ترتیب امروزه میتوانند تولیدات خود را به قیمت های بسیار گزافی بفروشند و ارزآوری خوبی داشته باشند. کشور تایلند هم که در زمینه صادرات گوهرسنگ ها بسیار نام آور است جز نوع خاصی از یاقوت، سنگ خاصی ندارد.
این کشورها برای من فعالیت قلب را تداعی میکنند که خون را از همه رگها میگیرد، تصفیه میکند و دوباره به سراسر بدن برمیگرداند.
جاذبـه و دافعـه
ما در زمینه گوهرسنگ، ذخایر خاصی در کشور داریم که در دیگر نقاط دنیا مشابه آن بسیار کم است؛ به ویژه فیروزه ها.
معادن فیروزه نیشابور قدمتی چند هزار ساله دارند که می توانند یک سایت گردشگـری موفقـی باشند. پیشنهادی که میتوان برای برخورداری از این ظرفیت ارائه داد، این است که اکتشاف زمین گردشگری در کشور اتفاق بیفتد تا بتوان از این ظرفیت ها بهره برداری کرد. برای مثال اکتشافاتی که در زمینه کانی های قیمتی اتفاق میافتد؛ میتواند در معرض دید عموم قرار گیرد و به عنوان سایتهای گردشگری معرفی شود. در کشور ما ظرفیت عقیق بسیار زیاد است و دشتهای عقیق بزرگی در کشور وجود دارند که باید از آنها استفاده کنیم. حیف است که به آنها بی توجه بمانیم و باید با استفاده از این فرصتهای کم نظیر، علاوه بر درآمدزایی، آن را برای آیندگان حفظ کرد.
درباره گوهرسنگ بازار قابل توجه جهانی نداریم و اگر بگوییم صفر است، دور از واقع نیست. یکی از دلایل این موضوع، فقدان آموزش صحیح و در نتیجه تولید کالایی غیر استاندارد است.
یکی از مشکلات اساسی ما این است که امور حوزه گوهرسنگ بین چندین وزارتخانه تقسیم شده که هر کدام از آن ها سازگار خاص خود را دارند و به این ترتیب کلاف سردرگمی ایجاد شده که هر کسی دستی به آن می زند و خراب ترش می کند.
گوهرسنگ یکـی از سـودآورترین حـوزه هـای کـارآفـرین و اشتغال زاست تهیه سنگ گرفته تا تراش ساخت و مخراج کاری فرایندی است که فرصت های شغلی متعدد و متنوعی را ایجاد میکند و در صورت فراهم شدن فرصت صادرات میتواند ارزآوری زیادی داشته باشد اما در کمـال تأسف هـر روز تعداد بیشتری از کارگاه ها در آستانه ورشکستگی قرار میگیرند و گوهرتراشان منبع درآمد خود را از دست میدهند زیرا قوانین به گونه ای چیده شده است که امکان کار به سادگی فراهم نمی شود.
بازدارنده ها و تهـدیدهـا
اگر بخـواهیم چالش های پیشـروی این صنعت را از ابتدای زنجیره مورد بـررسی قرار دهیم باید از اکتشـاف شـروع کنیم.
متأسفانه بیشتر اکتشافاتی که در کشور انجام میشود، اصولی و علمی نیست. از یکسو با ضعف قـوانین مربوط به اکتشـاف،استخـراج و تولید گوهـرسنگ هـا و به روز نبـودن تجـهیـزات و دستگـاه هـا و ماشین آلات داخل کشور روبرو هستیم و از سوی دیگر معدود شرکت های بزرگ اکتشافی، پی جویی و استخراجی که از ماشین آلات و امکانات مناسب برخوردار هستند، بیشتر به کار روی ذخایر فلزی تمایل دارند، زیرا استخراج این سنگ ها باید به طور کامل علمی و اصولی، بدون انفجار و با روشهای خاص باربرداری باشد و دشواری های خاص خود را دارد.
به عنوان مثال میتوانم به معادن فلزی فعالی اشاره کنم که تا چندی پیش، ما لاکیت، کریزوکولا و فیروزه هم از آن استخراج می شد، اما با افزایش شدید دستمزدها و اجاره بهای ماشین آلات، صرفه اقتصادی این کار از دست رفت.
در این مسیر، تعداد زیادی از فعالان و کارگران، فرصت شغلی خود و تعداد زیادی از کارگاه های گوهر تراشی، محل تأمین ماده اولیه خود را از دست دادند و تولیداتشان افت کرد و فرصت های زیادی هدر رفت.
لازم به ذکر است، بیشتر باطله ها در معادن فلزی ما از جنس گوهرسنگ است، اما چون در این زمینه خلا قانونی وجود دارد و الزامی به استفاده از آنها نیست، توجهی به این ثروت ملی نمیشود و بخش زیادی از آن هدر می رود.
مشکل اسـاسی ما در این حوزه، اول فقـدان قوانین صحیح و تخصصی مرتبط با گوهرسنگ ها و دیگری نبود بازار است.
هرقانونی که ما در صنعت گوهرسنگ و جواهر داریم، درباره طلا است و کار تخصصی روی حوزه گوهرسنگ انجام نشده؛ بعضی موارد بخشنامه ای از سوی وزارت سمت یا هیئت دولت صادر شده که سنگ های خام الماس نمیتواند از ایران صادر شود. البته مشکل نبود بازار هم، ریشه در قوانین دارد، زیرا فرصت ارائه داخلی و خارجی را محدود می کند. برای مثال، اتحادیه ها، بخشنامه ای از دادستان کل کشور گرفته اند که خرید و فروش جواهرات و گوهرسنگ ها به صورت مجازی ممنوع و همین باعث مشکلاتی شده است. نبود صادرات هم مزید بر علت است. برای حل این مشکل باید مواد خام ارزان و تجهیزات را وارد کنیم تا هزینه را پایین بیاوریم و به این
طریق ما هم مثل چین و هند می توانستیم سنگ هایمان را به نرخ مناسب به بازار بیرون از ایران بفروشیم.
یکی دیگر از معضلاتی که موجب شده تا به حال نتوانیم به جایگاه مناسبی در این صنعت دست پیدا کنیم، این است که وارداتمان کنترل شده نیست. کالاهای قاچاق، به ویژه عقیق ها و سنگ های بی کیفیت دیگر از چین و هند وارد کشور می شوند که چون دستمزد تراش آن ها پایین است، برای فروشندگان داخل کشور به صرفه است، اما متاسفأنه بسیار نامرغوب و بسیاری از آن ها بدل و حتی شیشه است.
ظرفیت اشتـغالزایی در صنعت گـوهرسنگ
طبق آمار موجـود، در کشـوری مانند هندوستان، چند ۱۰ میلیون نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم در این زمینه مشغول به کار هستند، همینطور در کشوری مانند تایلند، چندین میلیون نفر در این زمینه فعالیت میکنند، کمابیش بیش از ۲۰ هزار شرکت بزرگ گوهرتراشی، تراش و تجارت در چین فعال و در هنگ کنگ هم به این ترتیب است. طبق آمار موجود، حدود 22.8 میلیارد دلار الماس خام از طریق امارات مبادله شده که با برنامه ریزی های انجام شده طی ۱۳ سال حدود ۷۶ درصد رشد داشته است.
کشور ما در تمـام زنجیـره فعالیت، از اکتشـاف، استخـراج، فرآوری، تولید تجهیزات، دستگاه های تولید گوهرسنگ ها گرفته تا تجارت و بازرگانی و حتی مارکتینگ و برندسازی ظرفیت فعالیت دارد و حتی میتواند اشتغال میلیون نفری داشته باشد.
این یک شعار نیست و به شرط آنکه بتوانیم بازار خارجی خاصی ایجاد کنیم، به راحتی دست یافتنی است، اما اقدام خاصی در این زمینه انجام نگرفته است، حتی درباره گوهرسنگ ها حوزه آموزش هم می تواند اشتغال آفرین باشد، اما تاکنون مغفول مانده و مورد توجه قرار نگرفته است.
پیشبینـی آینـده این صنـعت
مهم ترین نیاز این صنعت، بازنگری و تغییر قوانین تجاری مربوط، تسهیل واردات، صادرات و بازرگانی داخلی است. علاوه بر این، رفع موانع و پیچیدگی های صدور مجوز کسب وکار از ضروریات این صنعت به شمار میرود. بهعبارت دیگر، صنعت گوهرسنگ چندین و چند متولی دارد. از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گرفته تا وزارت صنعت، معدن و تجارت، بخش مشاغل خانگی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان آموزش فنی و حرف های، بنابراین مجوز کار در این حوزه بهسختی صادر می شود و متقاضی با چالش هایی از قبیل اثبات سابقه کار، رعایت ضوابط مشخصی برای نوع ساختمان، فضا، تجهیزات و مانند آن درگیر است، علاوه بر این، اتحادیه های متعددی هم وجود دارد که در سطح کشور پراکنده اند و اخذ جواز کسب از آنها با چالش های زیادی رو به رو است، چون برخی از این اتحادیه خود واردکننده و فروشنده گوهرسنگ هستند و علاقه ای به رونق صنعت گوهرتراشی در کشور ندارند. صنعت گوهرسنگ یکی از حوزههای اشتغال آفرین و تولید ثروت است و جا دارد باتوجه ویژه به این بخش، زمینه رونق و رشد و توسعه آن را فراهم کرد.
پیشنهاد مشخص ما این است که در خود وزارت صمت، سازمان یا شرکتی راه اندازی شود که اراده و توانایی هایی فراتر از تشکل های صنفی داشته باشد و همه فعالیت های گوهرسنگ در آن متمرکز شود.
انجمـن گـوهـرشناسی
یکی از مجموعه های این دسته از چالش ها، محرومیت از داشتن تشکل مستقل در حوزه گوهرسنگ است، با وجود اینکه در عنوان ده ها اتحادیه و انجمن صنفی، تولیدی و کارفرمایی در کشور تیتر “سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی” به دنبال نام ” طلا و جواهر” درج شده، اما در عالم واقع، هیچکدام اهدافی راهبردی و برنامه ای روشن و عملیاتی برای رشد و توسعه گوهرسنگها را دنبال نمیکنند و کارنامه قابل قبولی در این خصوص ندارند، به این ترتیب حامی قانونی و مدافع مدافع منافع تشکلی در بخش عظیمی از صنعت گوهرسنگ غایب است، بنابراین ضروری است اتاق های اصناف تهران و ایران نسبت به تخصصی کردن تشکل های موجود، تفکیک اتحادیه ها و انجمن های صادراتی از صنفی و استقلال تشکل های حوزه گوهرسنگ، چاره اندیشی کنند و برای رفع این معظل اقدامی عاجل انجام دهند. سکوت و انفعال به بهانه جلوگیری از ایجاد تشکل های موازی ضربه جبران ناپذیری در صنعت گوهرسنگ کشور وارد خواهد کرد.
پیشنهاد ما این است که برای تسهیل گری و برونرفت از چالش های موجود، گوهرسنگ سازمانی مستقل تشکیل شود؛ برای مثال نهادی با نام شرکت ملی گوهرسنگ که بتواند کل زنجیره ارزش افزوده آن را مدیریت کند.